উত্তৰ-পূব ভাৰতত অৱস্থিত ৰাজ্য অসমত দৰিদ্ৰতা আৰু নিবনুৱা সমস্যা ডাঙৰ প্ৰত্যাহ্বান। ৰাজ্যখনত দৰিদ্ৰতাৰ হাৰ অধিক, জনসংখ্যাৰ এক উল্লেখযোগ্য অংশ দৰিদ্ৰ সীমাৰেখাৰ তলত বাস কৰে। একে সময়তে ৰাজ্যখনত বিশেষকৈ যুৱক-যুৱতীসকলৰ মাজতো উচ্চ মাত্ৰাৰ নিবনুৱাৰ সন্মুখীন হৈছে।
অসমৰ দৰিদ্ৰতা আৰু নিবনুৱা সমস্যাত অৰিহণা যোগোৱা কেইটামান মূল কাৰক তলত উল্লেখ কৰা হ’ল-
১. কৃষি নিৰ্ভৰশীলতাঃ অসমৰ জনসংখ্যাৰ এক উল্লেখযোগ্য অংশ কৃষি কৰ্মত নিয়োজিত, যিটো প্ৰায়ে কম দৰমহা পোৱা আৰু জলবায়ু পৰিৱৰ্তন আৰু প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগৰ দৰে বিভিন্ন বিপদৰ সন্মুখীন হয়।
২. সীমিত চাকৰিৰ সুযোগঃ অসমৰ উদ্যোগিক ভিত্তি সীমিত, আৰু বহু লোকৰ আনুষ্ঠানিক খণ্ডৰ চাকৰিৰ সুবিধাৰ অভাৱ। ইয়াৰ ফলত আয় আহৰণৰ সুযোগ সীমিত হৈ পৰে আৰু নিবনুৱা সমস্যাত অৰিহণা যোগায়।
৩. শিক্ষা আৰু দক্ষতাৰ নিম্ন স্তৰঃ অসমৰ বহু লোকৰ শিক্ষাৰ সুবিধাৰ অভাৱ বা দক্ষতা সীমিত, যাৰ ফলত তেওঁলোকৰ কৰ্মসংস্থাপন আৰু উপাৰ্জনৰ সুযোগ সীমিত হ’ব পাৰে।
৪. দুৰ্বল আন্তঃগাঁথনিঃ অসমত পথ, বিদ্যুৎ, স্বাস্থ্যসেৱাৰ সুবিধাৰ দৰে মৌলিক আন্তঃগাঁথনিৰ সুবিধা সীমিত, যিয়ে অৰ্থনৈতিক বিকাশ সীমিত কৰি দৰিদ্ৰতাত অৰিহণা যোগাব পাৰে।
৫. জাতিগত সংঘাত আৰু ৰাজনৈতিক অস্থিৰতাঃ জনগোষ্ঠীয় সংঘাত আৰু ৰাজনৈতিক অস্থিৰতাই অসমৰ অৰ্থনৈতিক বিকাশ আৰু উন্নয়নত ব্যাঘাত জন্মাইছে, যাৰ ফলত দৰিদ্ৰতা আৰু নিবনুৱা সমস্যাৰ সৃষ্টি হৈছে।
অসমৰ দৰিদ্ৰতা আৰু নিবনুৱা সমস্যা দূৰ কৰিবলৈ এক ব্যাপক আৰু সমন্বিত পন্থাৰ প্ৰয়োজন। ইয়াৰ ভিতৰত আন্তঃগাঁথনি আৰু চাকৰি সৃষ্টিৰ বিনিয়োগৰ জৰিয়তে অৰ্থনৈতিক উন্নয়নক প্ৰসাৰ কৰা, শিক্ষা আৰু দক্ষতা প্ৰশিক্ষণৰ সুবিধা উন্নত কৰা, ৰাজনৈতিক অস্থিৰতাক মোকাবিলা কৰা, আৰু দুৰ্বল জনসংখ্যাক সহায় কৰিবলৈ সামাজিক সুৰক্ষা নেট কাৰ্যসূচীক প্ৰসাৰ কৰা আদি অন্তৰ্ভুক্ত হ’ব পাৰে। এই কৌশলসমূহৰ সংমিশ্ৰণ ৰূপায়ণ কৰি চৰকাৰ আৰু সংগঠনসমূহে ৰাজ্যখনৰ দৰিদ্ৰতা আৰু নিবনুৱা সমস্যা হ্ৰাস কৰাৰ বাবে কাম কৰিব পাৰে।