এক নতুন প্ৰচেষ্টা
দুখৰ ছাঁত মাজনিশাৰ নিস্তব্ধ ৰূমবোৰত,য’ত হাঁহিৰ প্ৰতিধ্বনি নিস্তব্ধতাত দ্ৰৱীভূত হয়,স্মৃতিৰ মাজেৰে বিচৰণ কৰি থাকোঁ—প্ৰতিটো খোজতে এসময়ৰ কি আছিল তাৰ ফুচফুচানি। চকুলোৱে মোৰ ছালত লুকাই থকা পথৰ ৰেখাপাত কৰে,বন্যাৰ্ত পথাৰত বৰষুণৰ টোপালৰ দৰে,অকথিত শোকৰ বীজ পুষ্টি,ক্ষতিৰ বন্য জটিলতাই আগুৰি থকা এখন বাগিচা। ম্লান হৈ অহা চন্দ্ৰৰ ম্লান জিলিকনিত,ছিন্নভিন্ন সপোনৰ অৱশিষ্টবোৰক কোলাত লৈ থাকোঁ,প্ৰতিটো খণ্ডতে প্ৰেম আৰু … Read more
জীৱনত মোৰ লক্ষ্য ৰাতিপুৱাৰ নিস্তব্ধ আলোড়নত,হৃদয়ত ফুচফুচাই উঠো—সম্ভাৱনাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি,গোলাপৰ দৰে লাহে লাহে উন্মোচিত হোৱা এটা সপোন। জীৱনৰ মোৰ লক্ষ্য হৈছে এক আশ্চৰ্য্যৰ যাত্ৰা,বন্য আৰু অজ্ঞাত উভয় পথ অতিক্ৰম কৰিবলৈ,য’ত প্ৰতিটো খোজ কবিতাৰ এটা পদ্য,আৰু প্ৰতিটো উশাহে গায় আশাৰ গান। লুকাই থকা চুকত পোহৰ বিচাৰো,সৌন্দৰ্য্য আৰু দাগ দুয়োটাকে আকোৱালি লৈ,কাৰণ আন্ধাৰতো এটা স্ফুলিংগ নিহিত হৈ থাকে—জিলিকি … Read more
মোৰ লক্ষ্য: কবিতা ভোৰ হোৱাৰ আগতে নিস্তব্ধ নিস্তব্ধতাত,মই মোৰ দৃষ্টি এটা সপোনত ৰাখিলোঁ—এনে এখন পৃথিৱী য’ত কথাবোৰ ডেউকা হৈ পৰে,আশা আৰু ফুচফুচাই কোৱা সত্যবোৰ কঢ়িয়াই লৈ ফুৰা। প্ৰতিটো আখৰ, এটা আঁকোৰগোজ পথত এখোজ,প্ৰতিটো ৰেখা, নিস্তব্ধ শূন্যতাৰ ওপৰেৰে এখন দলং;মুহূৰ্তৰ মাটিৰ পৰা আৱেগক ভাস্কৰ্য্য শিল্পকৰ্ম,জীৱনৰ স্পন্দনক পদ্যত ধৰি ৰখাৰ আশাত। সূৰ্য্য উদয় আৰু ছাঁৰ ভাষাত লিখোঁ,য’ত … Read more
ইমান উজ্জ্বল প্ৰেমৰ এই দিনটোত,মোৰ হৃদয়, মোৰ আনন্দ, মোৰ পোহৰ পঠাওঁ।এটা গুণগুণাই কোৱা কামনা, এটা মৃদু উল্লাস,আপোনাৰ হৃদয়খন উষ্ণতাৰে ভৰাই তুলিবলৈ আন্তৰিক। প্ৰেমে আপোনাক আলিংগন কৰক, কোমল আৰু সত্য,নিয়ৰ টোপালৰ ৰাতিপুৱাৰ ৰ’দৰ দৰে।হাঁহি নাচ আৰু দুখবোৰ ম্লান হওক,প্ৰেমৰ মিঠা জিলিকনিত, ইমান উষ্ণভাৱে ৰখা। যদি মাইলৰ দূৰত্ব বা হাতত হাত ধৰি,প্ৰেমৰ মধুৰ স্পৰ্শ চিৰদিন থিয় হওক।কেৱল … Read more