এক নতুন প্ৰচেষ্টা
অসমৰ সাংস্কৃতিক জগতখনলৈ ভবেন্দ্ৰ নাথ শইকীয়াৰ অৱদান বিশেষভাৱে উল্লেখনীয়। তেওঁ একাধাৰে চুটিগল্পকাৰ, ঔপন্যাসিক, শিশু সাহিত্যিক তথা কথাছবি প্রযোজক আছিল। শইকীয়াদের অসমীয়া সাহিত্য জগতত বিশেষকৈ চুটিগল্পকাৰ হিচাপে প্ৰখ্যাত। তেওঁৰ গল্প সংকলনকেইখন হ’ল ৰহৰী (১৯৬৩), বৃন্দাবন (১৯৬৫), গহ্বৰ (১৯৬৯), সেন্দুৰ (১৯৭১), শৃংখল (১৯৭৫), ভবেন্দ্ৰনাথ শইকীয়াৰ শ্ৰেষ্ঠ গল্প : পঞ্চাছৰ দশক (১৯৭৬), তৰংগ (১৯৭৯), এই বন্দৰৰ আবেলি (১৯৮৮), … Read more
বনফুলৰ কবি যতীন্দ্ৰনাথ দুৱৰাৰ জন্ম হৈছিল ১৮৯২ চনৰ ৪ মাৰ্চ তাৰিখে শিৱসাগৰত৷ ৰংপুৰৰ সম্ভ্ৰান্ত দুৱৰা বংশৰ শ্যামসুন্দৰ দুৱৰা আৰু পুণ্যদা দুৱৰাৰ সন্তান যতীন্দ্ৰ নাথ আছিল কামদেৱৰ দৰে সুন্দৰ আৰু বিশ্ববিদ্যালয়ৰ উচ্চ ডিগ্ৰীধাৰী শিক্ষকতাৰে কৰ্ম জীৱন আৰম্ভ কৰা যতীন্দ্ৰনাথ দুৱৰাই জৰ্জ ইন্ষ্টিটিউচন স্কটিছ চার্চ কলেজিয়েট স্কুল, কলিকতা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ আৰু ডিব্ৰুগড়ৰ হনুমানবক্স সুৰখমল কানৈ মহাবিদ্যালয় আদিত শিক্ষাদান … Read more
কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈ (১৮৯৮-১৯৬২) যোৰহাটৰ ৰাধাকান্ত সন্দিকৈ আৰু নাৰায়ণী সন্দিকৈৰ প্ৰথম পুত্ৰ কৃষ্ণকান্ত সন্দিকৈয়ে ১৯১৩ চনত যোৰহাট চৰকাৰী হাইস্কুৰ পৰা প্ৰথম বিভাগত এণ্ট্ৰেস পৰীক্ষা পাছ কৰি কটন কলেজত আই.এ.লৈকে পঢ়ে। কলকাতাৰ সংস্কৃত কলেজৰ পৰা সংস্কৃতত প্ৰথম শ্ৰেণীৰ সন্মানসহ বি.এ. পাছ কৰে। ১৯১৯ চনত কলকাতা বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা প্ৰথম হৈ এম.এ. পাছ কৰে। বিলাতত অক্সফোৰ্ড বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰাও … Read more
ৰূপকোঁকৱৰ জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালা অসমীয়া কথাছবিৰ জনক। ভাৰতত সবাক কথাছবি নিৰ্মাণৰ পাঁচ বছৰৰ ভিতৰতে অসমৰ দৰে পিছপৰা অঞ্চলত আগৰৱালাদেৱে ছবি নিৰ্মাণৰ কাম হাতত লোৱা কাৰ্য সঁচাকৈয়ে বিস্ময়কৰ। প্ৰয়োজনীয় সা-সুবিধা থকা ষ্টুডিঅ’ৰ অভাৱ থকা সত্ত্বেও আগৰৱালাদেৱে অতি সাহসিকতাৰে অসমতেই অসমীয়া ছবি নিৰ্মাণৰ কাম হাতত লয়। এই উদ্দেশ্য তেওঁ তেজপুৰৰ ওচৰৰ ভোলাগুৰি চাহ বাগিচাত বাঁহ-কাঠ, কলগছেৰে ষ্টুডিঅ’ … Read more
ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ (৭ মে’, ১৮৬১ – ৭ আগষ্ট, ১৯৪১) এজন বঙালী সাহিত্যৰ দিকদৰ্শক কবি, ঔপন্যাসিক, গল্পকাৰ, গীতিকাৰ, সুৰকাৰ, নাট্যকাৰ আৰু দাৰ্শনিক আছিল। ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰে ভাৰতৰ কলকাতাৰ জোড়াসাঁকোৰ বিখ্যাত ঠাকুৰ পৰিয়ালত জন্মগ্ৰহণ কৰিছিল। পিতৃ মহৰ্ষি দেবেন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰ আৰু মাতৃ সাৰদা দেবীৰ ১৪টা সন্তানৰ মাজত ১৩ নম্বৰজন আছিল ৰবীন্দ্ৰনাথ। তেখেত ঊনবিংশ শতিকাৰ শেষ ভাগৰ পৰা বিংশ শতিকাৰ … Read more
সাধাৰণতে সাহিত্য বুলিলে কিছুমান কিতাপক বুজায়। কিন্তু কিতাপ মাত্ৰেই মানুহক আকৰ্ষণ কৰিব পাৰে, সেইখনকহে সাহিত্য বুলিব পাৰি। সাহিত্যই সকলো শ্ৰেণীৰ মানুহকে আনন্দ দিব পাৰে। যিবোৰ কিতাপে কেৱল কোনো নিৰ্দিষ্ট শ্ৰেণীৰ লোককহে আনন্দ দিয়ে, যিবোৰ কিতাপ সাহিত্যৰ ভিতৰত নপৰে। সাহিত্যৰ সম্বন্ধ ঘাইকৈ মানুহৰ জীৱন আৰু কাৰ্যাৱলীৰ লগত। গতিকে ভাষাৰ মাধ্যমেৰে জীৱনৰ প্ৰকাশেই হ’ল সাহিত্য। … Read more