কবিতা

বিশ্বাস অনিশ্চয়তাৰ গোধূলিত এটা মৃদু পোহৰৰ উন্মেষ ঘটে,চকুৱে দেখাৰ বাহিৰত গভীৰ আশাৰ ফুচফুচানি।ধুমুহা আৰু ছাঁৰ মাজেৰে ইয়াৰ উজ্জ্বলতাই সাহসেৰে ধৰি ৰাখে,ক্লান্ত হৃদয়ক নিশ্চিন্ততা আৰু আনন্দৰ দিশে পথ প্ৰদৰ্শন কৰা। প্ৰতিটো কঁপনি খোজৰ লগে লগে বিশ্বাস ফুলি উঠে গোলাপৰ দৰে,ভংগুৰ আত্মাক কোলাত লৈ থকা অদৃশ্য হাতৰ দ্বাৰা লালন-পালন কৰা।নিৰৱে প্ৰাৰ্থনা আৰু ফুচফুচাই কৰা ব্ৰতত আমাৰ অন্তৰ্নিহিত … Read more

সপোনৰ ফুচফুচানি চন্দ্ৰ পোহৰৰ নিস্তব্ধতাত, য’ত ছাঁই খেলে,এটা সপোনে উৰণ লৈ গুচি যায়।কোমল ফুচফুচাই ৰূপৰ ধাৰাবোৰত মাতে,সপোনত মেৰিয়াই লোৱা আশাবোৰ কঢ়িয়াই লৈ ফুৰিছে। এখন অলংকৃত, ইমান বিশাল আৰু বহল,য’ত তৰা আৰু ইচ্ছাৰ মিল থাকে।পাহাৰ ওপৰলৈ উঠিছে, আৰু নদীবোৰ জিলিকি উঠে,যিবোৰ দেশত কেৱল সপোন দেখা মানুহহে যায়। গতিকে চকু দুটা মুদি, উৰণক আকোৱালি লওক,সপোনবোৰে আটাইতকৈ ক’লা … Read more

আপোনাৰ সৈতে এক যাত্ৰা আমাৰ ভাগ কৰা পথৰ নিস্তব্ধ চুকবোৰত,পোহৰত হাঁহিৰ প্ৰতিধ্বনি হোৱা দেখিছোঁ।মোৰ হাতত তোমাৰ হাত—এটা মৃদু উষ্ণতা—দিন আৰু ৰাতি দুয়োটাতে আমাক পথ প্ৰদৰ্শন কৰে। আমি একেলগে জীৱনৰ ধুমুহাৰ বতৰ,প্ৰতিটো চকুলোৰ মাজত লুকাই থকা আনন্দ বিচাৰি পোৱা।আমাৰ স্মৃতিৰ টেপেষ্ট্ৰীত,বন্ধুত্বই সাহস, দয়া আৰু উল্লাস বয়। আঁকোৰগোজ পথত প্ৰতিটো খোজৰ লগে লগে,আমাৰ হৃদয়বোৰ প্ৰাচীন গছৰ দৰে … Read more

ৰাতিপুৱাৰ কোমল জিলিকনিত,য’ত সপোনবোৰে ভোৰৰ স্পন্দনত জাগ্ৰত হয়,জীৱনে তাৰ স্পন্দনশীল টেপেষ্ট্ৰী উন্মোচন কৰে—ৰং, আৱেগ আৰু মুহূৰ্তৰ মিশ্ৰণ। প্ৰতিটো হৃদস্পন্দনে এটা গোপন ছনেট ফুচফুচাই কয়,প্ৰতিটো উশাহ, সম্ভাৱনাৰ এটা কোমল পদ্য।শিশিৰ পথাৰত সূৰ্য্যৰ পোহৰৰ দৰে জিলিকি উঠে হাঁহি,আৰু লুকাই থকা বৰষুণৰ গভীৰতাৰ লগে লগে চকুলো জিলিকি উঠে। আমি আনন্দ-দুখৰ বাটেৰে বিচৰণ কৰোঁ,আমাৰ নিজৰ উন্মোচিত কাহিনীৰ ছন্দত নাচি … Read more

নিৰবতা দিনটোৰ নিস্তব্ধ অন্তৰালত,য’ত শব্দৰ পিছুৱাই যায় আৰু চিন্তাই আশ্ৰয় পায়,এটা কোমল নিস্তব্ধতাই আত্মাক আগুৰি ধৰেশীতৰ প্ৰাকক্ষণত মুগাৰ কম্বলৰ দৰে। ই অনুপস্থিতিৰ ভাষাত কথা কয়,খালী কোঠাবোৰৰ মাজেৰে প্ৰতিধ্বনিত হোৱা এটা নিৰৱ গীত,প্ৰত্যেকেই আত্মনিৰীক্ষণৰ বাবে এটা দুৱাৰমুখ থমকি ৰয়,প্ৰতিটো মুহূৰ্ততে সম্ভাৱনাৰ কেনভাছ। নিস্তব্ধতাত আমি অকথিত—আমাৰ উশাহ-নিশাহৰ কোমল কেডেন্স,আমাৰ স্পন্দনশীল হৃদয়ৰ কোমল গুণগুণনি,আৰু প্ৰকৃতিৰ হুমুনিয়াহৰ নিস্তব্ধ গুণগুণনি। … Read more

বৰষুণৰ ফুচফুচানি ধূসৰ দুপৰীয়াৰ নিস্তব্ধ আলিংগনত,প্ৰতিটো টোপাল প্ৰকৃতিৰ লোলনা গীতৰ এটা টোকা হৈ পৰে—ছাদ আৰু পাতত এটা কোমল চিম্ফনী,নবীকৰণৰ ফুচফুচাই কোৱা গোপনীয়তা। চহৰৰ ৰাস্তাবোৰ জিলিকি থকা আইনালৈ ৰূপান্তৰিত হয়,কান্দি থকা আকাশৰ ক্ষন্তেকীয়া প্ৰতিফলন ধৰি ৰখা ডোখৰ,আনহাতে বৰষুণ, কোমল আৰু স্থায়ী,ৰূপ আৰু আশাৰ পেলেটত পৃথিৱীখনক আঁকিছে। খিৰিকীৰ কাঁটাৰ ওপৰত প্ৰতিটো ছিটিকনিপ্ৰকৃতিৰ আলিংগনৰ কোমল সোঁৱৰণী,কালিৰ ধূলি ধুই … Read more

প্ৰকৃতি আৰম্ভণিৰ পোহৰৰ লাজৰ তলত,য’ত শিশিৰে কোমল সেউজীয়াক শোভা পায়,পৃথিৱীয়ে নিজৰ প্ৰাচীন গীতটো ফুচফুচাই কয়,হুলস্থুলীয়া পাতত বোৱা এটা লুলাবী(lullaby)। এটা নৈ, এটা ৰূপৰ ফিতা, বতাহসোণালী ৰঙেৰে আৱৰি থকা ঘাঁহনিৰ মাজেৰে,সময়ৰ গোপনীয়তাৰ প্ৰতিধ্বনিত ইয়াৰ গুণগুণনি,মৃদু বতাহৰ সৈতে নৃত্যত। পৰ্বতবোৰ নিস্তব্ধ চেণ্টিনেল হিচাপে থিয় হৈ আছে,অন্তহীন আকাশৰ ওপৰত খোদিত হৈ থকা সিহঁতৰ শিখৰবোৰ,শিলত খোদিত কাহিনীৰ ৰক্ষক,বৰষুণৰ, বতাহৰ … Read more

জীৱন যাত্ৰা এটি কবিতা ভোৰৰ নিস্তব্ধ উন্মোচনত,প্ৰতিটো খোজতে পৃথিৱীৰ কেনভাছত এটা পদ লিখো—দিনৰ কবিতা, ঋতুৰ গীত,য’ত সপোনবোৰে বতাহৰ ফুচফুচানিত নাচিছে। সোণালী স্মৃতিৰ পথাৰবোৰৰ মাজেৰে,নিৰৱ সংগ্ৰামৰ দ্বাৰা খোদিত পাহাৰৰ ওপৰত,আৰু তলৰ উপত্যকাবোৰ হাঁহি আৰু চকুলোৰে ৰসাল,প্ৰতিটো মুহূৰ্ত হৈ পৰে এটা সুক্ষ্ম ৰেখা, এটা বহুমূলীয়া শব্দ। জীৱন যাত্ৰা এটা কবিতা,ক্ষন্তেকীয়া চেকেণ্ড আৰু কালজয়ী প্ৰতিধ্বনিৰে গঠিত,আত্মাৰ ভাষাত লিখা … Read more

অসীম প্ৰেমৰ এটা ছনেট বিশাল, অন্তহীন আকাশৰ তলত আমি পৰিছো,নক্ষত্ৰমণ্ডল জিলিকি থকাৰ দৰে দুটা আত্মা জড়িত হৈ পৰিছে;প্ৰতিটো ফুচফুচাই কোৱা বতাহ আৰু কোমল হুমুনিয়াহত,আমাৰ প্ৰেম ইমান ঐশ্বৰিক পদৰ দৰে উন্মোচিত হয়।প্ৰতিটো হৃদস্পন্দনে অন্তহীন শিল্পত এটা ৰেখা কলম কৰে,তৰাবোৰৰ আলিংগনৰ তলত গোৱা এটা চনেট;প্ৰতিটো চাৱনিতে তোমাৰ কোমল হৃদয়খন পঢ়িলোঁ,আৰু আপোনাৰ মিঠা, দয়ালু কৃপাত এটা আশ্ৰয় বিচাৰি … Read more