বিভিন্ন ব্যক্তিৰ দৃষ্টিভংগী আৰু অগ্ৰাধিকাৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি বন সংৰক্ষণৰ মতামত ভিন্ন হ’ব পাৰে। ইয়াত কেইটামান বনাঞ্চল সংৰক্ষণৰ বাবে তলত দিয়া ধৰণৰ পদক্ষেপ গ্রহণ কৰিব পাৰি-
ক) বাণিজ্যিক উদ্দেশ্যত গছ কটা বন্ধ কৰা।
(খ) বনানীকৰণ কৰা।
(গ) বনাঞ্চল ধংস আৰু জীৱ-জন্তু চিকাৰ বন্ধ কৰাৰ বাবে কঠোৰ চৰকাৰী আইন প্ৰণয়ন কৰা৷
(ঘ) বনাঞ্চল ৰক্ষাৰ বাবে স্থানীয় লোকক উৎসাহ যোগোৱা।
(ঙ) সাৱধানতাৰে বনজুই আৰু অত্যধিক পশুচাৰণ বন্ধ কৰা।
(চ) ইন্ধনৰ বাবে প্ৰাকৃতিক উৎস যেনে- খৰি, কয়লাআদি ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে আৰু পৰাপক্ষত অক্ষয়িফণুশক্তি উৎস যেনে- সৌৰশক্তি, বায়ু শক্তিআদিৰ প্রয়োগ কৰিব লাগে।
(ছ) কেন্দ্ৰীয় আৰু ৰাজ্যিক চৰকাৰে সামাজিকবনানীকৰণ কাৰ্যসূচী গ্ৰহণ কৰিব লাগে।
(জ) কৃষিবনানীকৰণ পদ্ধতি প্ৰয়োগ কৰি একেডোখৰমাটিতে কৃষি,বনানীকৰণ আৰু পশুপালনৰ ব্যৱস্থা কৰিব লাগে।
(ঝ) সংকটাপন্ন আৰু বিপন্ন প্রাণী সংৰক্ষণ কৰাৰলগতে বন্যপ্ৰাণী তথা প্রজাতিসমূহক সুৰক্ষা দিব লাগে।
(ঞ) উদ্ভিদকুল আৰু প্রাণীকুলৰ সংৰক্ষণৰ বাবে”বৈজ্ঞানিক গৱেষণাৰ পৃষ্ঠপোষকতা কৰিব লাগে৷
সামগ্ৰিকভাৱে বন সংৰক্ষণক সাধাৰণতে পৰিৱেশ পৰিচালনা, জৈৱ বৈচিত্ৰ্য সংৰক্ষণ আৰু বহনক্ষম উন্নয়নৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ উপাদান হিচাপে দেখা যায়। দায়িত্বশীল সম্পদ ব্যৱহাৰৰ সৈতে বনাঞ্চলৰ সুৰক্ষাৰ মাজত ভাৰসাম্য ৰক্ষা কৰা, স্থানীয় সম্প্ৰদায়ৰ অধিকাৰক সন্মান কৰা, আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সহযোগিতাৰ পোষকতা কৰাটো সফল বন সংৰক্ষণ প্ৰচেষ্টাৰ মূল দিশ বুলি গণ্য কৰা হয়।